Tips voor je pizza

Ik kwam dit tegen op internet - en het schijnt al vrij oud en blablabla te zijn, maar het is echt geniaal! Het zijn tips om zo succesvol mogelijk - of zo gek mogelijk, je pizza te bestellen over de telefoon. (Het waren er eigenlijk 80 maar ik heb ze even ingekort :p)

1. Zeg niet gewoon wat je hebben wilt, maar spel alles.
2. Verhoog je stem wanneer je zegt: "pizza".

3. Vraag wat voor kleren degene draagt die de pizza's rondbrengt.
4. Knak je vingers vlak voor de hoorn van de telefoon.

5. Verander je accent elke drie seconden.

6. Bestel 52 stukken pepperoni en zeg dat je ze gemaakt wilt hebben in fractal-structuur waarvan je de vergelijking zometeen zult dicteren. Vraag of ze papier bij de hand hebben.

7. Huur een pizza.

8. Bestel terwijl je aan het stofzuigen bent.
9. Vraag of je de doos waarin de pizza gebracht wordt mag houden. Wanneer ze zeggen dat dat inderdaad mag, laat dan een zucht van opluchting horen.

10. Pak je pizza begerig aan, niet ingehouden.

11. Hou het spreekgedeelte van de hoorn steeds verder van je mond vandaan wanneer je praat. Wanneer het gesprek eindigt, breng de hoorn dan weer vlak bij je mond en roep zo hard als je kunt: "Tot ziens!"

12. Zeg dat ze een dubbele controle moeten uitvoeren om te zien of je pizza inderdaad dood is.

13. Vraag wat hun telefoonnummer is. Hang op, bel ze opnieuw op en vraag het opnieuw.

14.  Begin het gesprek door te zeggen welke datum het vandaag is en zeg: "Dit kan mijn laatste dag zijn."

15. Probeer af te dingen.

Yay, ik krijg echt zin om een pizza te bestellen, haha :p

(de overige 65 tips klik)

Eerste indruk

Ze zeggen wel eens, de eerste indruk bepaald een groot deel van hoe je een persoon ziet.

Bij mij is dat niet het geval, lijkt het. Als ik terug denk aan het verleden, wie ik bevriend heb en wie juist niet: zijn het altijd de mensen waarvan ik het begin denk: 'Mwah...' of niet eens opmerkte, waarmee ik goed bevriend wordt. Mensen waarin ik direct al een beetje geïnteresseerd in ben, ga ik later juist totaal niet mee om.
Dit gebeurt me dus altijd, en ik vraag me echt af waarom! Ik heb zo onderhand wel geleerd om niet op eerste indruk af te gaan (maar zo af en toe trap ik er nog steeds in).

source: http://weheartit.com/entry/116683314/search?context_type=search&context_user=ipekbocegin&query=innocent

Sprookjeskasteel

Ik heb 'm gevonden. Waar die staat? Geen idee. Duitsland gok ik zo.

source: http://weheartit.com/entry/93230404/via/averyyy 

Wat zou het geweest zijn om daar geleefd te hebben?

Update: Duitsland inderdaad! Duitsland heeft misschien (nogsteeds!) een negatieve klank, maar ik ben verliefd op de natuur. En op bepaalde mensen. Haha, detail. Het is het Hohenzollern kasteel, met dank aan een lief meisje!

Magische momenten

Het moment dat je de hele nacht uit bent geweest, vervolgens besluit een ochtendwandeling te maken, dan random strangers ontmoet en met hun een biertje deelt op de stoep. Op de weg terug naar huis pluk je van die ex-paardenbloemen waarvan je de pluisjes weg kunt blazen en val je te tenslotte in slaap op de bank met pluisjes in je haar.

Ik voelde me compleet tevreden. En gelukkig. Maar voor mij is dat een beetje hetzelfde.

http://weheartit.com/entry/110711117/search?context_type=search&context_user=__tamiii&page=6&query=beer

Fijn weekend darlings!

Trouble

Iemand die je links laat liggen. Dat doet pijn.

source: http://weheartit.com/entry/105808080/explore?context_user=Purity_

Ik ben iemand die makkelijk vrienden maakt. Ik ben loyaal in mijn tijd en aandacht. Mensen hoeven niet altijd hetzelfde terug te doen, dat vind ik geen probleem. Nooit heb ik echt friends-trouble gehad door mijn relaxte uitstraling.
Maar nu. Ze neemt me niet serieus, leent dingen zonder terug te geven, is alleen geïnteresseerd als dat haar uit komt.

Ze verbaast me gewoon.

Ik had van alles verwacht, maar dit?

Misschien heb ik te weinig oliebollen gegeten. Misschien zou ik mijn paper voor school niet op vrijdagavond half 12 moeten typen. Of misschien wordt ik gewoon een beetje gek.

Het is namelijk het geval dat ik steeds moet lachen, om mezelf. Ik ben namelijk verliefd (nu ik dit typ zit ik weer hardop te lachen). Dat vind ik gewoon zo gek, dat ik het zelf ook niet kan geloven. Maar ik heb alle symptonen: Kan aan niets anders denken, krijg geen hap door mijn keel en ben megavrolijk. Heb mijn hulp al aangeboden bij verschillende huishoudelijke klusjes en stalk mijn vriendinnen met berichtjes op whatsapp, die allemaal een soort gelijke inhoud hebben: 'Wat moet ik nu smsen?'. Mensen, ik heb het echt zwaar te pakken.

De jongen in kwestie, de gelukkige/het slachtoffer, is een Vlaming. Is nogal wat ouder. Heeft twijfelachtige bedoelingen. Met andere woorden: had ik niet een beter persoon uit kunnen zoeken om mijn zinnen op te zetten?

source: http://weheartit.com/entry/8754257/via/averyyy?page=4

Ik neem aan dat het wel over zal waaien. Maar tot die tijd zal ik stom grijnzend door het leven wandelen en af en toe hardop lachen.

Goede voornemens

Het kan jullie opgevallen zijn dat mijn pogingen tot dag-tot-dag bloggen herhaallijk gefaald zijn, dus ik gebruik het nu als sporadische uitlaatklep, als ik echt even iets van mij af wil schrijven. Nu blog ik meer voor mezelf, maar ik stel het natuurlijk heel erg op prijs als je het leest, duh. Ik heb dorst, ik ga eerst wat drinken halen en dan, bám, typen.

Vooraf: sorry voor mijn gescheld, het zal misschien onaangenaam zijn maar niet onchristelijk.

Ik word potverdorie schijtziek van mijn sociale leven.

Bestaat het? Ja, ik ben sociaal en heb zeker een groot netwerk met vrienden. In combinatie van een sociaal leven hanteer ik twee dingen: gulden middenweg en nooit op een paard wedden.

Gulden middenweg: Ik wil niet 24/7 met vrienden omringd zijn, hoeveel ik van ze hou. Soms ook een avondje voor mijzelf.
Nooit op een paard wedden: Vrienden van uni, internationale vrienden, vrienden van werk. Valt er een weg door iets, heb ik altijd het andere nog.

Tot zover mijn inleiding.

Ja ik ben boos. Niet op bepaald iets. Op mezelf misschien. Op gebeurtenissen. Ik heb een paar hele goede vrienden. Waarvan ze eigenlijk allemaal een vriend hebben, waar ze druk mee zijn, of minstens een halve wereldbol van mij verwijderd zijn. De andere vriendschappen die ik de afgelopen jaar heb proberen te maken op de uni, in Utrecht, in mijn nieuwe omgeving, falen in mijn ogen. Ze zijn hartstikke kostbaar, leuk, maar ik voel me in deze vriendschappen meer een 'bij'vriend. Iedereen heeft al een sociaal netwerk, ze komen mij tegen op bijvoorbeeld de uni, klikt hartstikke goed, we gaan af en toe uit met hun kant van het sociale netwerk omdat ik nog geen potverdorie sociaal netwerk heb in Utrecht en vervolgens leven ze hun sociale leven verder met hun vrienden.

Ik begrijp dat een sociaal netwerk tijd kost om op te bouwen. Maar ik mis het gewoon zo erg om een hele goede vriend/vriendin te hebben, of een vriendengroep. Mijn vrienden zijn heid en zijd verspreid, omdat ik het met veel mensen goed kan vinden. Al mijn verspreide vrienden lijken (lijken..) in een vriendengroep te zitten.

Ik heb een sociaal leven, daar niet van. Maandag vertrek ik voor vier dagen naar België om daar oud & nieuw te vieren, over een maand zit ik een weekend in Budapest met een vriendin uit Zwitserland.

Dus wat zeur ik? Maar zelfs de mensen waarvan ik weet dat ze het ook lastig vinden een netwerkje op te bouwen in Utrecht, hebben thuis een groepje vrienden zitten.

Nu werk ik nog thuis, en dus ben ik daar nu ook. Ik ken hier gewoon haast niemand, of niemand die dingen met mij wil doen. Oja, een hele goede vriendin woont hier, een meisje dat ik superlang ken en zoveel lol mee kan hebben. Helaas is ze heel serieus met haar vriend en wil ze haast nooit uitgaan. Ik ga haast nooit uit behalve als ik meegevraagd wordt door andere mensen, lijkt het.

Eigenlijk heb ik niets te klagen.

Conclusie: ik ben een zeurpiet.

http://weheartit.com/entry/91946550

Goede voornemen: vrienden maken in Utrecht (ik ga mij volgend jaar aanmelden voor een studentenvereniging, het moet toch wel mogelijk vrienden te maken zonder zo'n fucking vereniging? Als ik meega naar borrels krijg ik datzelfde gevoel: hechte groep vrienden, ik kan met iedereen kletsen maar uiteindelijk toch een buitenstaander. Hé jij was toch dat meisje die een keer naar een borrel van ons kwam? LEUK. Sarcasme). Bidden en God vragen om een goede vriend/in//vriendengroep.

Ik ben al minder boos. Komend half jaar ga ik mij gewoon richten op mijn studie, mijn nieuwe sporthobby (ik wil gaan wandklimmen) en een nieuwe kamer zoeken. In de zomer ga ik wil bij een studentenvereniging, mocht ik dan nog geen sociaal iets hebben opgebouwd, en ik ga er vanuit dat mijn sociale leven dan vanzelf wel komt.