Slapen, alleen dan niet.

Want dat is mijn probleem de laaste nachten, als ik slaap dan slaap ik niet. Ik heb nooit problemen gehad met slapen - ik bedoel, ik deed mijn ogen dicht, ontweek piekergedachten, en ik sliep binnen een kwartier. Alleen lijkt het sinds de nacht van dinsdag op woensdag niet helemaal meer te werken. Lees: niet.

Het duurt een eeuwigheid voordat ik in slaap val, en als ik weer wakker word is het rond 5 uur (mijn wekker gaat om kwart voor 8). 's Ochtends. Meestal vind ik het niet erg als ik 's nacht wakker word, want dan lig ik heerlijk tussen slaap en waken. Maar nu ben ik gewoon klaarwakker. Ik zou ook gewoon uit mijn bed gaan als het niet zo verrekte koud op mijn kamer zou zijn en zo heerlijk warm onder mijn twee dekens.

Als het te lang zo doorgaat ga ik er wat aan doen, wat weet ik nog niet maar gewoon iets, maar op het moment 'zie ik het nog even aan' (dat is tussen twee haakjes omdat mijn exhuisarts dat tegen elk kwaaltje zei. Zelfs tegen iemand die tegen blindedarmontsteking ofzo had en eigenlijk naar het ziekenhuis moest - maar dat is wel goedgekomen. Dus altijd als iemand iets heeft slinger is de befaamde zie-het-nog-maar-even-aan uitspraak naar 't hoofd van de zieke. Behalve als het heftig is natuurlijk. Maar ok, ik dwaal af. Ik had namelijk nog een heel verhaal hier kunnen typen maar dat doe ik maar niet :p) Ook net ongesteld geworden dus misschien ligt het daaraan. Of aan het feit dat al mijn rugspieren aanvoelen alsof ik er iets mee gedaan heb, het voelt alsof ik rugspierpijn heb.

Ok, heel verhaal.

Wat voor slapers zijn jullie?

UPDATE: Ok, dit bericht had ik gister geschreven en ik heb deze nacht weer prima geslapen (a). Vals alarm dus!