Mijn leven als gelovige

(Hoe ik bij dit onderwerp zo even kwam: Ik dacht aan mijn dag. Ik stond op, at, ging naar de kerk, heb mijn kamer opgeruimd, gegeten, anderhalve film gekeken, weer naar de kerk, koekjes en chips als avondeten gegeten - I know -, nog een film gekeken en de wasmachine aangezet.)

Afgelopen woensdag ging ik naar Amsterdam Dance Event met mijn neefje, we gingen naar een DJset van Kraak & Smaak die echt supergoed waren. Goeie beat, leuk publiek, en leuke locatie (Melkweg). Ik en mijn neefje waren al een jaar lang niet samen uit geweest of iets samen gedaan, dus het werd flink gezellig. En nogal wat gedronken. Na de DJset zaten we buiten (het was vroeg afgelopen) op een terras in Amsterdam, bezig aan ons vierde of vijfde biertje.
Mijn neefje (die trouwens maar een jaar jonger is, niet dat je je iemand van tien moet voorstellen) vroeg me toen of ik nog geloofde.
Hij zelf is gelovig opgevoed, mijn hele familie is zo ongeveer christelijk, maar is dat zelf niet meer. Mijn mening waarom niet: het is niet mainstream. Of hoe zeg je dat? Leuk? Want wees eens eerlijk: zit je met een bijbel in de trein zullen de meeste je raar aankijken. Dat idee heb ik tenminste, het kan ook anders zijn.

Mijn antwoord? Volmondig ja.

Het is vreemd, het afgelopen jaar ben ik ontzettend veel in contact gekomen met ongelovige mensen, diefstal, heel veel drugs, seks, alles. Maar hoe meer dingen ik zag, hoe zekerder ik van mijn geloof werd. Ik zag waar het was, en soms zag ik de afwezigheid ervan. Voor mij is het er gewoon, zoals de lucht die je inademt. Ja, ik vind het lastig om naar de kerk te gaan. Maar niets is zonder moeilijke momenten, waarom zou geloven dat dan wel zijn?

source: http://weheartit.com/entry/79496568/search?context_type=search&context_user=Live__Love_Laugh&query=nightsky

En ook ben ik ontzettend dankbaar voor alles wat ik gekregen heb. Had zelfs een moment dat ik over de straat liep en dacht: Huh, ik heb dit lichaam, dit leven, gewoon gekregen. Heb er niets voor hoeven doen. Gewoon zomaar.

Vervolgens ben ik ook weer dankbaar dat ik dit inzicht heb, maar weet ik ook dat ik nog heel veel moet leren. Maar, zolang je wilt is het goed. Zoals een drupje water een enorm gat in een steen kan maken, zolang het maar om de zoveel tijd drupt.