Ik had van alles verwacht, maar dit?

Misschien heb ik te weinig oliebollen gegeten. Misschien zou ik mijn paper voor school niet op vrijdagavond half 12 moeten typen. Of misschien wordt ik gewoon een beetje gek.

Het is namelijk het geval dat ik steeds moet lachen, om mezelf. Ik ben namelijk verliefd (nu ik dit typ zit ik weer hardop te lachen). Dat vind ik gewoon zo gek, dat ik het zelf ook niet kan geloven. Maar ik heb alle symptonen: Kan aan niets anders denken, krijg geen hap door mijn keel en ben megavrolijk. Heb mijn hulp al aangeboden bij verschillende huishoudelijke klusjes en stalk mijn vriendinnen met berichtjes op whatsapp, die allemaal een soort gelijke inhoud hebben: 'Wat moet ik nu smsen?'. Mensen, ik heb het echt zwaar te pakken.

De jongen in kwestie, de gelukkige/het slachtoffer, is een Vlaming. Is nogal wat ouder. Heeft twijfelachtige bedoelingen. Met andere woorden: had ik niet een beter persoon uit kunnen zoeken om mijn zinnen op te zetten?

source: http://weheartit.com/entry/8754257/via/averyyy?page=4

Ik neem aan dat het wel over zal waaien. Maar tot die tijd zal ik stom grijnzend door het leven wandelen en af en toe hardop lachen.