Dream or disaster?

Okay. Ik ga gewoon even volkomen eerlijk tegen jullie zijn - soms heb ik het gevoel dat ik iets anders moet zeggen om mensen niet teleur te stellen. Niet tegen jullie, maar tegen vrienden, familie. Het is mijn derde dag hier in Brisbane, en ik heb het moeilijk. Ik heb echt hele erge heimwee, en vooral mijn vader mis ik heel erg. Overdag valt het wel mee, maar 's nachts kan ik moeilijk in slaap komen, ik lig dan soms twee uur wakker.

Ik weet het, ik weet het, het is alleen nog maar mijn derde dag. Ik ben alleen nog maar in Brisbane geweest. Maar het verlangen om mijn ouders te zien, gewoon even met ze te kletsen (en dan niet via skype oid) is echt vreselijk sterk.

Daarom heb ik afgelopen nacht (ergens in de twee uur dta ik wakker lag dus) een belofte aan mezelf gedaan: als dit gevoel binnen een maand niet over is, ga ik gewoon naar huis. Misschien hebben jullie zoiets van: 'Hey, is dat niet zonde van je dure ticket en visum etc?'. Wel, eigenlijk maakt het me niet zoveel uit, het is sowieso een mooie ervaring en nu zal ik in elk geval nooit spijt krijgen van het feit dat ik niet naar Australie ben gegaan. Daarnaast zou ik in Europa nog kunnen reizen als ik dat zou willen. Maar het allerbelangrijkste: Ik heb een grote les geleerd. Altijd heb ik familie en vrienden als iets vanzelfsprekends beschouwd, maar nu besef ik me dat het een van de beste dingen uit mijn leven is.

source: http://apos-ao-vento.tumblr.com/post/31698371901 

Ik blijf nog twee nachten in het hostel waar ik nu zit, en daarna ga ik met de trein. Eigenlijk wil ik nu al weg, ik heb het wel weer gezien hier in Brisbane, haha! Oh nog iets belangrijks wat ik hier heb geleerd: Alles is mogelijk, je kunt meer dan je zelf voor mogelijk houd. Ik had nooit gedacht dat ik in mijn eentje naar Australie zou durven, and yet, ik doe het toch maar gewoon!